WÜSTENWOLF

Gibt es Neues von Jasper?

Donnerstag, 17.Oktober 2013

Das wurde ich jetzt einige Male gefragt und so verweise ich auf den Blog von seinem Herrchen Gerbrand Bakker, der sich mit Jasper beschäftigt. Etwas niederländisch sollte man aber schon können. Manches kann man sich dann auch zusammenreimen. 🙂 Der letzte Blogeintrag handelt von Jaspers Ausflug ans Meer, seinem Strandspaziergang, der schon etwas mehr als ein Spaziergang war und seiner glücklichen Rückkehr von diesem Ausflug.
Weitere Blogs unter http://www.gerbrandsdingetje.nl/

De eerste grote crisis met Jasper hebben we gehad. Gisteren gingen Tuinmaat Han en Trijntje (mensen), Lure en Jet (honden), ik (mens) en Jasper (hond) na het kopen van mooie meubelstoffen voor twee stoeltjes in de Eifel naar het Bloemendaalse strand. Het was grijs, het regende licht, de zee was wild. Het strand volledig leeg. „Hij moet toch een keer los,“ zei ik. Ik maakte hem los. Eerst bleef hij stokstijf staan. Daarna rende hij keihard een paar enorme ronden, met ons (mensen) als terugkeerpunt. Eén keer kreeg ik hem teruggeroepen toen hij al akelig dicht in de buurt van de duinen was. Daarna klom hij omhoog en verdween tussen helmgras, duindoorn en jeneverbes. Ik heb een half uur lang roepend en fluitend door de duinen gedwaald. Het begon harder te regenen, nog grauwer werd het, een beetje donker zelfs al. Ik zag vogels en hazen. Die is weg, dacht ik. En ook: waarom uitgerekend nu niet zijn halsband met mijn telefoonnummer om? Nu hoeven Han en Trijntje volgende week niet op hem te passen. Iemand zal hem toch wel vinden en naar één of ander asiel brengen? Nee, hij is weg en doodgereden. Jammer, niet eens drie weken had ik hem. Trijntje en Han en Lure en Jet liepen terug over het strand, ik liep langs de duinweg terug naar de strandopgang. Roepen en fluiten (nee, ik fluit niet, dat kan ik niet, ik maak een hoog zuiggeluid, iets waar hij wel op reageert). Zeiknat was ik. Ik dacht: ik blijf net zo lang op het strand tot hij terugkomt. Ik dacht: hij zit vast bij de auto te wachten. Toen ik de strandopgang weer afliep, zag ik Han lopen, met Jasper. Han liet Jasper los, die op mij af kwam rennen, maar ook – zoals in van die klassieke, grappige liefdesscènes tussen twee op elkaar afrennende mensen – straal langs me heen. „Waarom laat je hem nou los?!“ hoorde ik Trijntje roepen. Maar vanaf dat moment was hij onder controle, was juist Jet bijna niet meer te vinden en te pakken. Het was vreselijk. Maar vooral ook – zo bespraken we toen we weer lekker warm binnen zaten en rode wijn dronken – :hij kwam terug. Keihard was hij op het strand op Han en Trijntje af komen lopen. Want niet alleen was ik hem kwijt, hij was ons óók kwijt. Toch heb ik hem een klap op zijn kont gegeven. Veels te laat, hij begreep er niks van. En nu weer op de bank liggen alsof er niks gebeurd is. Rothond.

zaterdag 12 oktober 2013

.